Rodzaj skoliozy rozpoznawany jest na podstawie badania klinicznego, a następnie radiologicznego. Skolioza zostaje stwierdzona w zależności od kąta skrzywienia, który wynosi min. 10 stopni wg metody diagnostycznej Cobba pomagającej obliczyć stopień tego skrzywienia. Leczenie skoliozy zależne jest od typu deformacji, wielkości skrzywienia, wieku dziecka i tempa progresji. Obecne standardy leczenia zalecają:
- Stosowanie fizjoterapii u osób ze skoliozą poniżej 25 stopni,
- Łączenie fizjoterapii wraz ze stosowaniem gorsetu u osób ze skrzywieniem powyżej 25 stopni,
- Zastosowanie leczenia operacyjnego w przypadku rozpoznania skoliozy około 50 stopni.
Skolioza nerwowo-mięśniowa (neurogenna)
Skolioza neurogenna jest to deformacja kręgosłupa wynikająca z zaburzeń funkcji układu mięśniowego lub układu nerwowego i zazwyczaj występuje u dzieci z mózgowym porażeniem (urazy czaszkowo – mózgowe, guzy mózgu i rdzenia kręgowego), przepukliną oponowo-rdzeniową, rdzeniowym zanikiem mięśni lub dystrofii mięśniowej. Najliczniejszą, bo 90% grupę stanowią chorzy z dystrofią mięśniową takimi jak miopatie wrodzone (choroby mięśni, w których włókna mięśniowe z różnych powodów nie funkcjonują prawidłowo) czy artrogrypoza.
Częstość występowania skoliozy nerwowo-mięśniowej jest naprawdę duża bowiem w przebiegu mózgowego porażenia dziecięcego stanowi od 20 do 80% przypadków i aż 70% do 90% we wspomnianej już grupie osób z chorobami nerwowo- mięśniowymi. Dodatkowo progresja skrzywień kręgosłupa występuje częściej niż u pacjentów ze skoliozą idiopatyczną.
Leczenie skoliozy nerwowo-mięśniowej
Zwichniecie biodra towarzyszące deformacji kręgosłupa oraz skośne ustawienie miednicy sprawia, że leczenie chorych ze skoliozą nerwowo- mięśniową jest niezwykle utrudnione. Jest to proces trudny i najczęściej kończy się on wykonaniem zabiegu operacyjnego.
Stosowania fizjoterapii w procesie leczenia zachowawczego w przypadku tego rodzaju skoliozy to rzadkość bowiem wymaga to szerokiej wiedzy i znajomości wielu zagadnień z dziedziny ortopedii, neurologii i pediatrii popartych nie mówiąc już o specjalistycznych umiejętnościach praktycznych. Tylko nieliczne wyspecjalizowane ośrodki podejmują się leczenia pacjentów ze skolioza nerwowo- mięśniową.
Wskazaniem do leczenia operacyjnego (kifektomii) jest progresja zagrażająca utratą funkcji i powikłaniami narządowymi lub przewlekłe uszkodzenia skóry. Najistotniejszym efektem operacji jest poprawa jakości życia — możliwość wykonywania czynności manualnych lub poprawy siedzenia.
