Działanie lecznicze laseroterapii w medycynie wykorzystywane jest stosunkowo od niedawna, metodą tą medycyna posługuje się od około 30 lat. Urządzenia laserowe wykorzystywane w leczeniu kręgosłupa to lasery niskoenergetyczne tak zwane biostymulacyjne o małej mocy (kilkadziesiąt miliwatów). Promienie wytwarzane przez laser likwiduje stany zapalne, działa przeciwbólowo, a przede wszystkim regenerujące komórki i tkanki. Główną zaletą lasera jest brak efektów ubocznych, duża efektywność, bezbolesność, a przede wszystkim brak przeciwwskazań wiekowych.
Zakres medycznych zastosowań lasera jest o wiele szerszy niż zwyrodnieniowe zmiany kręgosłupa – wymieńmy choćby kilka z nich:
• Zespół bolesnego barku
• Choroby narządu ruchu
• Mięśniobóle
• Choroby zwyrodnieniowe stawów
• Choroby układu nerwowego
• Zapalenie oskrzeli, astma
• Choroba wieńcowa i nadciśnieniowa
• Choroby skóry
Natomiast głównymi wskazaniami do laseroterapii kręgosłupa są:
• Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa
• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
• Dyskopatia
• Zapalenie nerwu kulszowego
Laser medyczny wykorzystywany jest w przypadku chorób kręgosłupa do stymulacji obszarów bezpośrednio dotkniętych zmianami chorobowymi oddziałując na autonomiczny układ nerwowy przez naświetlania okołokręgosłupowe. Niższe częstotliwości promieniowania laserowego stosuje się do osiągnięcia efektu przeciwbólowego natomiast wyższe częstotliwości w celu osiągnięcia efektu przeciwzapalnego.
Kiedy stosować laseroterapię?
Podstawą jest rozpoznanie i zaplanowanie odpowiedniego sposób naświetlania, rodzaju promieniowania (długości fali), mocy lasera oraz ilości i czasu trwania zabiegu. Ważnym czynnikiem będzie tutaj przebieg samego procesu chorobowego oraz typu schorzenia. W laseroterapii występują zazwyczaj dwa sposoby (techniki) naświetlania - bezkontaktowa i kontaktowa obejmując technikę punktową, powierzchniową, inwazyjną i bezinwazyjną.
